Voor een aanstaande bruiloft gaat de bruid ter voorbereiding naar een zaak waar je bruidskleding koopt. Ze vraagt haar moeder om mee te gaan. De moeder doet dat heel graag.
Moeder en vader van de bruid zijn enkele jaren geleden gescheiden. Vader is inmiddels getrouwd met een andere vrouw. De bruid heeft ook een goede relatie met deze vrouw. Zij vraagt dus ook de ‘stiefmoeder’ mee te gaan naar de winkel om te helpen bij de keuze van de bruidsjurk. Zij gaat ook graag mee.
(Ook vraagt de bruid de dochter van de stiefmoeder , want die heeft veel kijk op mode en kleding en zo. Ook zij zegt het graag te doen, maar zij weet niet zeker of ze kan komen op het tijdstip van naar de bruidswinkel gaan.) misschien is voor een vloer op een scene met 3 vrouwen beter dan met 4. Dus, je kunt de dochter er uit laten of er in, naar keuze.)
In de winkel ontmoeten ze elkaar. De moeder is verbijsterd, dat de stiefmoeder er ook is. Ze wist wel dat haar dochter dat gevraagd had, maar ze had steeds de hoop dat ze toch niet kon of wilde komen.
De stiefmoeder begrijpt wel iets van haar afweer naar haar en geeft wel ruimte om moeder de kans te geven te zeggen over de bruid en de bruidsjurk wat zij vindt van de verschillende jurken.
Maar ze wil ook zeker haar ideeën laten horen en te zeggen wat zij mooi vindt staan bij de bruid en wat ze niet vind passen bij haar.
Moeder probeert haar jaloersheid in te slikken, maar het lukt niet steeds. Verdorie, de ‘stief’ is niet de moeder, IK ben de moeder en IK ken MIJN DOCHTER toch goed, al haar hele leven! Waar bemoeit ze zich eigenlijk mee, wat denk ze wel.
Het wordt nog een heel tafereel voordat het zal lukken om de juiste bruidsjurk te kiezen en ook de prijs ervan is een lastig aspect voordat er een keuze gemaakt kan worden…